خدایا تورا شکر می کنم که اشک را آفریدی که عصاره ی حیات انسان است.آنگاه که در آتش عشق می سوزم یا درشدت درد می گدازم ، یا در شوق زیبایی وذوق عرفانی، آب می شوم، و سراپای وجودم روح می شود،لطف می شود،عشق می شود، سوز می شود،و عصاره ی وجود به صورت اشک،آب می شود و به عنوان زیباترین محصول حیات که وجهی به عشق و ذوق دارد و وجهی دیگر به غم و درد، بر دامان وجود فرو می چکد، اگر خدای بزرگ از من سندی بطلبد،قلبم را ارائه خواهم داد، و اگر محصول عمرم را بطلبد،اشک را تقدیم خواهم کرد. (شهید دکتر مصطفی چمران)
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
ممنون
دعاهای ائمه در عین آسانی جملات ،پر از زیبایی و معرفتند.
ثلاث کلمات من مولانا علی علیه السلام فی المناجاة :
إِلَهِی کَفَى بِی عِزّا أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْدا وَ کَفَى بِی فَخْرا أَنْ تَکُونَ لِی رَبّا
***أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی کَمَا تُحِبُّ ***
سه جمله از مولایمان على(علیه السلام)در باب مناجات:
خدایا مرا این عزّت بس است که بنده تو باشم،و برایم این افتخار کافى است که تو پروردگار من باشى،
***تو آنچنان هستی که من دوست دارم،مرا هم چنان کن که خود دوست دارى. ***